Historie opowiedziane w tej książce pozwalają zrozumieć, jak traumatyczne doświadczenia dzieciństwa determinują całe nasze dorosłe życie. Brak bezpiecznej więzi, chaos, wstyd i bezradność to codzienność dzieci alkoholików. Takie dzieciństwo często nigdy nie przemija. Skrzywdzone dziecko w nas na wiele destrukcyjnych sposobów przez całe życie dopomina się o dostrzeżenie i akceptację. Opowieści bohaterów pozwalają to zrozumieć, ale też pokazują ich drogę do odzyskania siebie. Są inspiracją i nadzieją. To wielka siła tej książki.
[Monika Sajkowska, prezeska zarządu fundacji Dajemy Dzieciom Siłę]
Skrót DDA po tej lekturze nabiera ciężkich barw rozpaczy, nadludzkiej siły, katorżniczych poświęceń i marzeń o ucieczce na koniec świata. A także ogromnej zaradności i bezradności, a przy tym zupełnie nie dziecięcej mądrości. To DDA potrafią powiedzieć: "Mamo, to ty jesteś moją matką, nie ja twoją", "Co z tego, że to rodzina, skoro tylko cię krzywdzą?" albo "Jesteśmy ofiarami ofiar". Tę bolesną i niełatwą lekturę polecam wszystkim rodzicom, Dorosłym Dzieciom Alkoholików oraz psychoterapeutom. Aby dowiedzieć się nie tylko, jakich cierpień przysparza "dom w butelce", lecz również tego, że prawdziwie dobry dom to miejsce, w którym nie ma ustawicznych huśtawek nastroju, wszystkie emocje są dozwolone i można o wszystkim bezpiecznie rozmawiać. I gdzie dzieci nie muszą być ratownikami swoich rodziców.
[dr Ewa Woydyłło-Osiatyńska, psychoterapeutka]
Liczę, że lektura tej książki da siłę wielu osobom do zastanowienia się nad przyczynami własnych błędów i kryzysów. Niestety w państwie, w którym małpka wódki kosztuje tyle, ile litr soku, trudno oczekiwać od władz głębszej refleksji nad znaczeniem alkoholizmu dla naszego życia społecznego. Tym większe znaczenie ma dzieło autorek dla interesu publicznego. Jestem pod wielkim wrażeniem.
[Adam Bodnar, dr hab., prof. Uniwersytetu SWPS, były RPO]